با وجود خودکفایی چندساله در تأمین ۱۰۰ درصد نیاز خون استان، چهارمحال و بختیاری همچنان از نبود اتوبوس سیار خونگیری رنج می‌برد؛ کمبودی که دامنه پوشش تیم‌های عملیاتی را به مراکز اصلی محدود کرده و فرصتی برای دسترسی آسان‌تر اهداکنندگان—خصوصاً در مناطق دورافتاده—از میان می‌برد.
خودکفایی در ذخیره خون؛ دستاوردی ارزشمند
- از چندین سال پیش، اداره‌کل انتقال‌خون استان توانسته است بدون نیاز به واردات خون از دیگر استان‌ها، پاسخگوی نیاز بیماران باشد.
- خونی که مازاد بر مصرف استان است، وارد «شبکه ملی خون‌رسان» می‌شود تا در مواقع اضطرار به دیگر مناطق کشور ارسال شود.
اتوبوس سیار خونگیری؛ ضرورت و مزایا
در حالی که استان‌های همجوار طی سال‌های اخیر به اتوبوس‌های سیار مجهز شده‌اند، چهارمحال و بختیاری همچنان فاقد این ابزار کلیدی است. وجود این اتوبوس‌ها می‌توانست:
- تنوع محل‌های خونگیری را افزایش دهد و با ایجاد ایستگاه‌های دوره‌ای در شهرستان‌ها، دسترسی مردم را به فرآیند اهدای خون سریع و آسان کند
- با صرفه‌جویی در هزینه‌های جانبی اهداکنندگان—مانند ایاب و ذهاب—مشارکت مردم به‌ویژه کارمندان و دانشجویان را ارتقا دهد
جوان‌سازی جمعیت اهداکننده و گسترش فرهنگ اهدای خون
ارسال تیم‌های سیار به مناسبت‌های مختلف گامی مؤثر بوده، اما برای تضمین تداوم کمک‌رسانی در سال‌های آتی، لازم است:
- همکاری با دانشگاه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد: برگزاری رویدادهای فرهنگ‌سازی و کارگاه آموزشی در خوابگاه‌ها و محوطه دانشکده‌ها
- استفاده از پلتفرم‌های دیجیتال: راه‌اندازی اپلیکیشن یا سامانه پیامکی برای نوبت‌دهی آنلاین اتوبوس سیار و یادآوری زمان‌های خونگیری
تأمین اعتبار و تجهیز اتوبوس‌های سیار خونگیری در چهارمحال و بختیاری نه‌تنها یک نیاز لجستیکی، بلکه نقطه اتصال اهداکنندگان جوان و پرشور با بیمارانی است که هر ساعت ممکن است به قطره‌ای خون تازه نیاز داشته باشند. با تحقق این طرح، شعار «اهدای خون، اهدای زندگی» رنگ و بویی عملی‌تر پیدا خواهد کرد.
